صنعت ورزش در دوران پسا تحریم

5+1دیگر کلامی آشنا برای همه مردم ایران است. پس از سال ها و ماه ها گفتگو و چالش میان ایران و کشورهای عضو این گروه، توافقی صورت گرفت. توافقی که بسیاری را نسبت به آینده اقتصادی کشور امیدوار کرده و امید است اقتصادی پویا و شکوفا را برای ایران در آینده شاهد باشیم.

در مدتی که از توافق گذشته است مطالب زیاد و گسترده ای درباره تأثیرات اقتصادی این توافق بر اقتصاد ایران و بخش های مختلف اقتصادی و صنایع گوناگون، گفته و منتشر شده است. ورزش نیز به عنوان یک صنعت نوپا و جوان در کشور، می تواند از این توافق به خوبی در راستای رسیدن به اهداف خود بهره بگیرد. توافق حاضر از چند منظر توانایی اثرگذاری مثبت بر صنعت ورزش ایران را دارد.

پولهای بلوکه شده

به هر روی زمانی که کشوری با تحریم های اقتصادی، مالی و بانکی دست به گریبان است، در بخش ورزش نیز قطعأ توانایی نقل و انتقالات مالی و ارتباطات بانکی با سایر کشورها و نهادهای بین المللی ورزشی توسط نهادهای دولتی و غیردولتی ورزشی از دست خواهد رفت. از جمله می توان به پولهایی که فدراسیون های جهانی به دلایل گوناگون به فدراسیون های ملی پرداخت می کنند و یا پولهایی که از طریق کمیته بین المللی المپیک به کمیته های ملی کشورها ارسال می گردد، اشاره کرد. با برداشته شدن تحریم های بانکی، پول های بلوکه شده ورزش ایران آزاد شده و فدراسیون ها و نهادهای ورزشی مختلف می توانند از پول هایی که سهم خودشان است، استفاده نمایند و آن را در زمان مناسب در دست داشته باشند. پولهایی که به نظر می رسد در بازار نابسامان ورزش کشور می تواند گره های بسیاری را باز کرده و به رونق فعالیت سازمان های ورزشی کمک زیادی نماید.

خصوصی سازی

عبارتی که شنیدن و گفتنش دیگر خسته کننده شده است و بیش از آنکه حسی مثبت به انسان القا کند، احساسی مبنی بر نتوانستن و ناامیدی را منتقل می کند. به هرحال باید از لغو تحریم ها و ایجاد روابط پایدار اقتصادی با کشورهای دیگر در راستای خصوصی سازی ورزش، که به نظر مهم ترین موضوع برای رشد صنعت ورزش ایران است، بهترین استفاده را کرد و با ایجاد ساختارهای و زیرساخت های مناسب برای خصوصی سازی و نیز استفاده از مشارکت خارجی ها و دعوت و استقبال از سرمایه گذاران خارجی در حوزه باشگاه داری و حمایت مالی از باشگاه ها، چرخ خصوصی سازی را به حرکت درآوریم و هرچه سریعتر توازن قدرت را در ورزش ایجاد کرده و به سمت ورزش حرفه ای و حرفه ای سازی ورزش پیش رویم.

سخت افزارها

یکی از ارکان رشد و تعالی هر صنعتی، دارا بودن صنعت تولیدی پشتیبان است. صنعتی که بتواند نیازهای آن حوزه را تأمین کند. متأسفانه حوزه تولید امکانات، تجهیزات و سخت افزارهای ورزشی در کشور ما ضعیف است و در بسیاری از بخش ها کاملا به واردات کالاها و اقلام مصرفی وابسته هستیم. با توافق حاضر توان تجارت و واردات تجهیزات از سایر کشورها برای ورزش، سهل تر خواهد شد و دغدغه های گذشته در این حوزه وجود ندارد و این امر یکی از موارد بسیار مهم و حیاتی برای ورزش ما می باشد چرا که توافق، تجارت، صادرات و واردات و مراودات کالایی بین ایران و سایر کشورها را به روال عادی خود برمی گرداند که هم برای تولید کنندگان و نیز برای مصرف کنندگان خبر خوبی خواهد بود. اما باید از این توافق و امکانی که به وجو آمده به بهترین شکل استفاده کرد و خواسته های بزرگتری از آن داشت. می توان در زمینه تجهیزات، امکانات و تأسیسات ورزشی، بواسطه همکاری های مشترک، تأسیس کارخانه های مشترک و سرمایه گذاری های مشترک با کشورهای صاحب سبک و قدرتمند در این بخش، توان تولیدی ورزش را بالا ببریم، پس از مدتی به خودکفایی برسیم و در برخی زمینه ها در دنیای ورزش به عنوان برندی صاحب نام شناخته شویم. در تمامی زمینه های سخت افزاری اعم از تولید تجهیزات ورزشی، ساخت تأسیسات و اماکن ورزشی، تولید البسه ورزشی و تولید محصولات مصرفی در ورزش می بایست از توان و تجربه کشورها و همکاری های بین المللی نهایت بهره برداری را کرد و تا آنجا که ممکن است صنعت تولیدی ورزشی که پشتیبانی برای توسعه صنعت ورزش در کشور است را ارتقا داد.

نرم افزارها

با ایجاد ارتباط بیشتر و بهتر با کشورهای توسعه یافته در زمینه ورزش، می توان از دانش و فن آوری های این کشورها و نیز از نیروی انسانی توانمند آنها در راستای توسعه ورزش بهره گرفت. با انتقال فن آوریهای تولیدی، مدیریتی، مربیگری و غیره، پیشرفت در تمامی حوزه ها مقدور خواهد بود. در ضمن می توان با دعوت از مشاوران و متخصصان در حوزه های مدیریتی، برنامه ریزی، مربیگری، داوری و سایر حوزه های مربوطه که بسیار گسترده نیز می باشند از منابع انسانی حاضر در ورزش های پیشرفته استفاده کرد و نقشه راه دقیقی برای حرفه ای شدن در ورزش ترسیم نمود. البته می توان نیروی انسانی داخلی را نیز برای آموزش به این گونه کشورها فرستاد و با سرمایه گذاری بر روی این منابع انسانی، آینده درخشانی را برای ورزش ترسیم کرد.

کاهش نرخ ارز

کاهش نرخ ارز یکی از مواردی است که از آن به عنوان پیامد مثبت توافق هسته ای ایران یاد می شود. اگر نرخ ارز کاهش یابد، تیم های ورزشی حرفه ای  و فدراسیون ها، صرفه جویی بسیاری در هزینه های خود خواهند داشت. در سالهای گذشته و زمان که نرخ برابری ریال در مقابل دلار حدود یک سوم مبلغ فعلی بود، سازمان های ورزشی حرفه ای توان بسیار بالایی در استخدام بازیکنان و مربیان شاخص و معتبر جهانی داشتند. افرادی که حضور آنها در داخل کشور و ورزش حرفه ای، کمک زیادی به رشد و توسعه آن ورزش می کرد. اما در سالهای اخیر شاهد بودیم که به سبب کاهش توان باشگاه ها در خرید های خوب، نیروی های ارزان و ناکارامدی وارد ورزش کشور می شدند که بیش از آنکه برای ورزش سود داشته باشند به زیان ورزش عمل می کردند. با کاهش نرخ ارز، توان باشگاه های دولتی و خصوصی و توان فدراسیون های ورزشی برای استخدام بهترین نفرات جهت پست های مختلف بالا می رود . در کنار این موارد، کاهش نرخ ارز به کاهش هزینه باشگاه ها و فدراسیون ها در زمینه برگزاری مسابقات، اردوها و کمپ های ورزشی در کشورهای دیگر می انجامد.

موارد دیگری را نیز می توان به عملکردهای مثبت توافق هسته ای بر ورزش اضافه کرد و همچنین مواردی هم وجود دارد که شاید اثر منفی بر ورزش داشته باشد که اشاره به تک تک آنها از حوصله بحث خارج است. اما به هر روی به نظر می رسد کفه ترازو به سمت اثرات مثبت، با تفاوت بسیاری، سنگینی کند. در پایان لازم به یادآوری است که هرچند این توافق می تواند اثرات مثبت بسیاری داشته باشد اما این اثرات در حال حاضر تنها به صورت بالقوه هستند و این مدیریت صحیح و اصولی است که می تواند از فرصت ها به بهترین شکل استفاده نماید وگرنه مدیریت ضعیف توانایی استفاده از این موقعیت ها را ندارد و اثبات شده است اگر پول های سرشاری در دستان مدیران ضعیف قرار گیرد، فساد فراگیر شده و لطمات جبران ناپذیری به آن بخش وارد خواهد شد